بررسی پاتوژن های موجود در ترشحات مبتلایان به عفونت مزمن چرکی گوش میانی

زمینه: عفونت چرکی مزمن چرکی گوش میانی (SCOM) هنوز یکی از بیماری های شایع در کشورهای در حال توسعه است. شایع ترین علامت بیماری، وجود ترشحات چرکی و کاهش شنوایی می باشد. این تحقیق به منظور آگاهی از میکروارگانیسم های شایع در ترشحات گوش بیماران مبتلا در کشورمان در بیمارستان های بوعلی و میلاد تهران طی سال های 82-1380 انجام گرفت.روش کار: تحقیق به روش توصیفی بر روی 1000 نمونه از ترشحات گوش 940 بیمار مبتلا به SCOM انجام شد. بیماران پس از شرح حال دقیق تحت معاینه کلینیکی قرار گرفته و سپس از آنها ادیومتری تون خالص و رادیوگرافی شولر انجام شد. در نهایت از ترشحات گوش باسواپ استریل نمونه برداشته شد و در محیط SDA, Mc Conkey, Blood agar کشت و آنتی بیوگرام برای آنها انجام شد. نتایج کشت و آنتی بیوگرام از ترشحات گوش مبتلا هر 24 ساعت تا حداکثر 96 ساعت ثبت و آنالیز آماری گردید.یافته ها: در کشت از ترشحات در 110 مورد، میکروبی رشد نکرد و در 890 مورد 20 میکروارگانیسم رشد کرد. سودوموناس آئروژنیزاو استاف اورئوس هر کدام با 17% بیشترین شیوع و آسپرژیلوس Niger با 12% و پروتئوس میرابلیس و کلبسیلا نمونیه هر کدام با 8% درجات بعدی را از نظر شیوع داشتند. توبرامایسین، سفتی زیدیم، سیپروفلوکساسین و جنتامایسین به ترتیب 100، 98، 93، 75 درصد اثر بر روی پسودوموناس آئروژنیزا داشتند و استافیلوکوک طلایی به آمیکاسین، جنتامایسین، وانکومایسین، کلرامفنیکل، سفالوتین، اریترومایسین و کوتریموکسازول 100% و به سیپروفلوکسازین 97% حساس بود.نتیجه گیری: بر اساس نتایج تحقیق با توجه به گستردگی زیاد میکروارگانیسمی در کشورمان توصیه می شود که در بیماران مبتلا به عفونت مزمن چرکی گوش میانی برای انتخاب آنتی بیوتیک مناسب کشت و آنتی بیوگرام از ترشحات گوش میانی انجام شود. در صورت عدم انجام کشت ما استفاده از سیپروفلوکساسین رابه دلیل موثر بودن بر بیشتر باکتری های شایع و داشتن عوارض کمتر توصیه می کنیم.